Vika óbjóðs

Ekki er nema rétt um mánuður síðan jólunum lauk með tilheyrandi átveislum og landinn er ennþá sveittur á brettinu að reyna að hlaupa af sér waldorf salatið og sykurhúðuðu kartöflurnar. 

En heldur kárnar nú gamanið hjá nýársheitungunum því í byrjun febrúar mætir vika óbjóðs á svæðið. 

Hún byrjar á bolludegi þar sem keppst er við að raða í sig klesstum bollum með glassúr ofan á.  Bara orðið glassúr vekur hjá mér velgju .  Uppistaða í bollum er ekki vænleg fyrir þá sem hugsa um heilsuna: sykur, hveiti, egg og auðvitað útúrsykruð sulta og rjómi og það ekki horaður matreiðslurjómi, nei, nei, sá feitasti í bransanum með alla sína dýrafitu og kólesteról.   

Ekki tekur betra við daginn eftir en þá skal sprengja sig í loft upp af saltkjöti og baunum og jafnvel túkalli ef vel liggur á.  Þetta ígildi matar hleypir blóðþrýstingnum upp í hæstu hæðir, nýrun vinna yfirvinnu, vökvasöfnun í algleymingi og hjartað hamast eins og hamstur í hjóli.  Ekki verður útlitið heldur glæsilegt af þessu áti, bjúgur á höndum, fótum og í andliti.  Hver vill líta út eins og naggrís? 

Miðvikudagur rennur svo upp með tilheyrandi skafrenningi.  Börn hlaupa grímuklædd eins og kálfar að vori um götur Reykjavíkur og syngja fyrir hverja þá hræðu sem verður á vegi þeirra.  Og hver eru launin fyrir gaulið?  Jú sælgæti, nammi nammi nammi, eins miklum sykri og E- efnum og þau geta troðið í Hagkaupspokana sína.

Ekki má svo gleyma þorrablótunum sem eru allsráðandi um þessar mundir en þar keppist hver við annan að fylla vömbina af ófögnuði á borð við spekfeita lundabagga og hvalrengi.  Jafnvel ekki "at gunpoint" færi þessi matur inn fyrir varir Naglans, þá veldi Naglinn frekar kúluna, takk fyrir.

Svo það er ljóst að engin kynslóð sleppur við óhollustuna þennan mánuðinn.

Þetta eru ljótu matarhefðirnar sem viðgangast á landinu Ísa.

Athugasemdir

[Audrey, 5.2.2008 kl. 19:16]

Mmmmmm bollur

[þórdís (IP-tala skráð) 6.2.2008 kl. 01:18]

Þetta er algjör viðbjóður hreint út sagt, fékk nér bollur en snerti ekki hitt, nú er komið nóg