Upp er runninn nýr dagur með ný tækifæri

Jæja kominn mánudagur og ljúf helgi að baki. 

Við skötuhjúin vorum sérlega menningarleg þessa helgina og skelltum okkur bæði í leikhús og í bíó.  Sáum Eilíf hamingja í Borgarleikhúsinu, og það var alveg brilliant stykki.

Í bíó sáum við alveg frábæra franska mynd með Audrey  Tautou úr Amelie á Kvikmyndahátíðinni í Háskólabíó.  Myndin heitir Or de Prix (held ég, menntaskólafranskan aðeins farin að ryðga).   

Naglinn fór í ræktina báða dagana og svitnaði flensuskítnum út enda var ég eins og nýsleginn túskildingur í morgun og tók brjálaða lotuþjálfun á brettinu.  Laugardagsæfingin var reyndar frekar erfið enda var ég ennþá frekar slöpp og hvæsti og blés eins og búrhveli á skíðavélinni.  Skellti mér í World Class á sunnudaginn og mér finnst ég alltaf vera pílagrími kominn til Mekka þegar ég æfi þar.  Tækin þar eru svo geggjuð að þau brenna nánast fyrir mann og öll aðstaða svo flott.  Ég hlakka mikið til þegar Hreyfing flytur í nýja húsnæðið og verður samanburðarhæft við Laugar.

Svo var ég extra dugleg í mataræðinu um helgina og eina svindlið var einn sopi af Coke Light, en annars hélt ég bara sama mataræði og á virkum dögum.  Mér finnst stundum of mikið að svindla allar helgar, því mér finnst ég ekki vera búin að ná af mér sleninu frá helginni á undan þegar það er aftur komin helgi.  Því tek ég stundum tarnir þar sem ég svindla bara aðra hverja helgi og þá finnst mér ég eiga það meira skilið þegar loks rennur upp stund vellystinga.  Þá er líka minni líkur á að svindlið sitji eftir á mjöðmum og rassi því fitufrumurnar eru alveg tómar og geta því tekið við meiru en þegar þær eru ennþá í vímu eftir ævintýrið helgina á undan.

Veit ekki alveg hvort ykkur finnst þetta "meika sens" en þetta er allavega mín reynsla af nammidögum.  Reyndar verður að taka með í reikninginn að magnið sem ég borða á nammidögum er ábyggilega svipað og hjá meðal súmóglímukappa svo kenning mín um að taka nammidag aðra hverja helgi á líklegast ekki við um alla