Sprettur dauðans

 

Í morgun gat Naglinn ekki ákveðið sig með hvort ætti að fara út að hlaupa eða taka brennsluna í WC.  Þegar út var komið var eitthvað svo kalt, svo Naglinn settist upp í bílinn og ók sem leið lá í Laugardalinn.  Þegar þangað var komið var veðrið hreint og beint bjútifúl, logn og ágætis hiti og Naglinn pirraðist út í sjálfa sig fyrir að hafa ekki nýtt þessar kjör aðstæður til hreyfingar undir beru lofti. 

Til að bæta gráu ofan á svart var Sky news (sem Naglinn horfir alltaf á í brennslu) bilað í sjónvörpunum.... nota bene hún var eina stöðin sem virkaði ekki af öllum skjáunum. 
Í staðinn þurfti Naglinn að glápa á tónlistarmyndbönd sem öll voru eins: hálf berar og skinhoraðar en óeðlilega barmmiklar stúlkur að bóna bíla.  Við og við kemur afrísk-amerískur náungi á skjáinn, þakinn keðjum, með fullan skoltinn af gulli, og nuddar sér upp við píurnar og steytir hringaklædda fingurna fram að myndavélinni.

Naglinn var alveg óendanlega pirraður að sjá góða veðrið fyrir utan og að þurfa að hafa þessa froðu fyrir augunum .  Það er magnað að Naglinn tekur alltaf best á því þegar hann er mökkpirraður. 

Sprettir voru réttur dagsins og í pirringskasti var hraðinn keyrður í botn og púlsinn fór í splunkunýjar hæðir: 93% takk fyrir takk.  

Ólundin var fljót að hverfa eftir þetta brjálæði....