Vellíðan eða kíló?

Fór í killer Júróvisjón spinning tíma í morgun sem kom manni aldeilis í gírinn fyrir kvöldið og laugardaginn.... hver kemst ekki í stuð við að spretta við lög eins og Eitt lag enn, Hard Rock Halleluja, Waterloo og Nínu?  Lýsið rann af manni í stríðum straumum og allt blóðið sem streymdi niður í fæturna losaði aðeins um harðsperðurnar eftir fótaæfingu dauðans í gær.  Samt kjaga ég svolítið ennþá eins önd . 

Mig langaði að röfla pínu meir um kíló og áráttuna að vera alltaf að vigta sig.  Ég rakst nefnilega á ansi áhugaverða grein eftir Gígju Gunnarsdóttur verkefnisstjóra hreyfingar hjá Lýðheilsustöð, sem birtist í fylgiriti Fréttablaðsins um Megrunarlausa daginn síðastliðinn sunnudag (6. maí).  Greinin fjallaði um vinkonu hennar sem var búin að æfa samviskusamlega í nokkra mánuði en vigtin haggaðist ekki .  Við nánari eftirgrennslan kom reyndar í ljós að vinkonunni leið mun betur, var ekki eins þreytt á daginn og hafði meiri orku.  Hún var líka ekki frá því að fötin hefðu aðeins víkkað.

Það er einmitt alltof mikil áhersla lögð á kíló sem mælikvarða á árangur í ræktinni.  Þeir sem byrja að æfa fá nær undantekningalaust spurninguna: Hvað ertu búin að missa mörg kíló? Og fólk almennt hrósar hvort öðru nær eingöngu fyrir líkamsvöxt.  Vá hvað þú hefur grennst !!  Mikið líturðu vel út, hefurðu grennst??  EKki það að slíkt hrós eigi ekki rétt á sér, enda á maður að hrósa þeim sem uppskera árangur erfiðis síns og missa aukakíló.  Hins vegar getur slíkt hrós valdið því að fólk verður svo upptekið af þyngdartapi að þegar viðkomandi hefur náð kjörþyngd og enginn hrósar lengur geta alls kyns óæskilegar hugsanir farið af stað.  "Af hverju hrósar mér enginn lengur....ætli ég hafi fitnað....er ég aftur orðin feit...ég er ekki að missa nein kíló.... verð að gera eitthvað í málunum".  Slíkar hugsanir geta leitt til þráhyggju um þyngdartap, og dramatískra úrræða sem oft geta verið undanfarar átröskunar eða líkamsræktarfíknar.

Í staðinn fyrir að klípa, mæla og vigta og nota það sem eina mælikvarðann á árangur ættu einkaþjálfarar í ríkara mæli að spyrja sína kúnna hvernig þeim líði andlega og líkamlega eftir að hafa byrjað að æfa, hvernig er svefninn, hvernig er húðin, eru þau orkumeiri?  Einkaþjálfarar ættu að hamra á við sína kúnna að almenna heilsan skipti meira máli en tala á vigt eða keppur á maga.  Auðvitað skiptir það gríðarlegu máli fyirir manneskju í mikilli yfirþyngd að létta sig sökum heilsunnar, því eins og ég hef röflað  um áður þá eru svo ótalmörg heilsufarsleg vandamál sem fylgja því að vera of þungur.  En sé fólk að byrja á reglulegri hreyfingu til að losa sig við nokkur aukakíló eða er nálægt kjörþyngd er léttari lund, betri svefn og heilbrigðara hjarta mun jákvæðari styrking á puðinu og púlinu heldur en vigtin sem stundum haggast ekki . 

Það eru svo ótalmargir kostir sem fylgja reglulegri hreyfingu fyrir heilsuna, sterkari bein, hjarta og æðakerfi styrkist og að ganga upp stiga og bera þunga innkaupapoka eða börnin sín verður auðveldara.  Kílóatap er því aðeins ánægjuleg aukaverkun þegar til lengri tíma er litið . 

Æfingadagbók 9.maí 2007

Fyrri æfing: 

Brennsla 60 mínútur: Þrekstigi + Skíðavél.  Kviður.

Seinni æfing:

Fætur: 

Hnébeygja 4x6,

Stiff-legged deadlift 4x6,

Fótapressa 3 x 8-10,

Fótarétta 3 x12,

Fótabeygja (hamur) 3 x 10-12,

kálfar, mjóbak, Kviður. 

Brennsla 20 mínútur: Skíðavél.

SFM....hvað er nú það??

Það er ekki í tísku lengur að vera svangur. 

Það er gömul mýta að til þess að grennast eða missa kíló eigi fólk að svelta sig og vera hungrað allan daginn.  Megrunarkúrar hafa verið vinsælir í gegnum tíðina og má nefna nokkur dæmi eins og Atkins, greipsafakúrinn, súpukúrinn, ekki borða neitt fyrir kl. 18, kolvetnasnauði kúrinn. 

Staðreyndin er hins vegar sú að þegar fólk hættir í megrunarkúrum og byrjar að borða eðlilega þá gerist það nær undantekningalaust að kílóin koma aftur og jafnvel fleiri til.

Af hverju gerist það??

Fituvefur er langtímaorka. Í  gamla daga þegar forfeður okkar reikuðu sársvangir í örvæntingarfullri leit að æti þá var það fituforðinn sem þeir höfðu safnað á sig í góðæri sem veitti þeim orku. 

En í vestrænum nútímasamfélögum er matvörubúð eða veitingastaður á öðru hverju horni og sáralítil hætta á hungurdauða en líkaminn veit það ekki.  Þrátt fyrir að smjör drjúpi af hverju strái í hinum vestræna heimi þá er það líkamanum ennþá eðlislægt að halda sem lengst í fituna því hún á að veita okkur langtímaorku í hungursneyð.  Þegar við förum í megrun og skerum niður hitaeiningar á dramatískan hátt þá heldur líkaminn að nú sé hallæri og því þurfi að passa að ganga ekki of hratt á langtímaorkuna.  Orkan er því dregin úr prótíni úr vöðvum.  Þegar þetta gerist á hverjum degi eins og í megrun þá er allt puðið í ræktinni unnið fyrir gíg.  Þetta ástand þar sem vöðvum er brennt í stað fitu kallast "katabólískt" ástand og er andstæðan við "anabólískt" ástand eða uppbyggingu vöðva.  (Það kannast kannski einhverjir við anabólíska stera, en það nafn draga þeir af því að vera vöðvauppbyggjandi.)

Það er semsagt arfleifð okkar að brenna færri kaloríum, hafa minni vöðvamassa og meiri fitu til að geta lifað lengur. 

Besta leiðin til varanlegs fitutaps er að breyta mataræði sínu til frambúðar og tileinka sér hollari matarvenjur frrekar en að gúlpa í sig lítrum af greipsafa eða borða bara þurran kjúkling. 

Sú aðferð sem hefur reynst mér best er svokölluð "Small frequent meals" eða SFM.  Hún felst í að brjóta heildarhitaeiningafjölda dagsins niður í 5-6 smáar og hollar máltíðir og borða á c.a 2-3 klukkutíma fresti yfir daginn. 

Með því að borða reglulega þá erum við að senda líkamanum þau skilaboð að óhætt sé að nota fitu sem orkugjafa, við þurfum ekki á henni að halda þar sem orkan komi reglulega og hungursneyð sé ekki framundan.  Þegar máltíðirnar eru smáar þá er orkan nýtt í stað þess að vera ónotuð og breytast í fitu eins og vill gerast þegar máltíðir eru of stórar.

 Bon appetite!!

Allt búið....í bili

Jæja.... þá er Þrekmeistarinn yfirstaðinn að þessu sinni og það er svolítið skrýtið að það sem ég æft eins og skepna fyrir síðustu mánuðina er allt í einu bara búið. 

Ég bætti tímann minn frá í október um 1:18 mínútu og er bara mjög sátt við það.  Markmiðið fyrir keppnina var að bæta tímann minn og það tókst. 

En lengi má gott bæta og ég er sko hvergi nærri hætt.  Ætla aftur í haust og gera enn betur þá.  Maður lærir alveg ótrúlega mikið á hverri keppni, hvað þarf að bæta í tækninni í hverri grein og hvar má gera betur.  Það er líka svo ótrúlega mikil stemmning í keppninni, og gaman að taka þátt í þessu.  

Sú sem vann mótið í kvennaflokki er ofurmennsk, og er fljótari en karlarnir í gegnum brautina en hún fór á tímanum 16:29 og felldi sitt eigið Íslandsmet um rúma mínútu. Úrslitin úr keppninni má sjá hér.

Ég er ekki búin að sjá millitímana mína en ég held að ég hafi bætt mig bæði í hjóli og róðri en hins vegar gekk mér ekki eins vel með niðurtog, fótalyftur og uppsetur og þar var um að kenna lélegri tækni.  Ég gerði nokkrar ógildar lyftur og það telur aldeilis sekúndurnar.  Armbeygjurnar voru betri en síðast en langt frá að vera nógu góðar samt.

Ég er á heimavelli þegar kemur að hlaupinu og hélt góðu tempói þar. 

Núna ætla ég að einbeita mér að þeim atriðum sem þarf að laga fyrir næstu keppni, bæta tæknina og auka hraðann í hverri grein.

 

Megrunarlausa daginn hélt ég svo hátíðlegan í gær með góðgæti úr besta bakaríi í heimi: Bakaríið við brúna , enda fannst mér ég eiga allt gott skilið eftir keppnina.

 

Myndir frá keppninni eru hér.

 

 

 

Með hnút í maga

Nú eru bara 24 tímar í Þrekmeistaramót og kvíðahnúturinn í mallanum stækkar með hverri mínútunni og er á leiðinni alveg upp í kok. 

Mér líður eins og í gamla daga þegar ég var að fara í erfitt próf í skólanum, alveg að farast úr stressi og búin að ímynda mér að allt hið versta geti gerst.  Að ég fótbrotni á brettinu, gubbi í róðrinum, falli í ómegin í uppstiginu, ég verði of lengi og þurfi að víkja úr brautinni með skömm.  Ég var miklu afslappaðri fyrir mótið í haust, en þá var ég líka að keppa í fyrsta skipti svo ég gerði í sjálfu sér engar kröfur til sjálfrar mín.  Þá vildi bara taka þátt og sjá hvernig mér gengi.  En nú vil ég gera betur en síðast, og ég verð svo svekkt út í sjálfa mig ef ég næ ekki því takmarki, og þá er maður bæði sökudólgur og fórnarlamb á sama tíma sem er ekki gott andlegt ástand .  En á milli niðurfallskastanna reyni ég að hugsa á jákvæðum nótum og minni sjálfa mig á að aðalatriðið er að njóta þess að vera nógu hraust til að geta tekið þátt í svona keppni.  Því það eru auðvitað forréttindi að geta hreyft sig, og við sem göngum á báðum fótum jafn heilum pælum aldrei í því að fullt af fólki hefur ekki einu sinni þann kost að fara í ræktina og púla sökum fötlunar eða veikinda.  Þeir sem hreyfa sig aldrei og eru 100% heilbrigðir á sál og líkama ættu aðeins að pæla í þessu!! 

En á morgun ætla ég bara að taka Naglann á þetta alveg brjáluð  og gera mitt besta og aðeins betur ef það er það sem þarf....

 Góða helgi gott fólk!!

Spegill, spegill, herm þú mér....

Ég ráðlegg fólki sem er að gera heilsusamlegar lífsstílsbreytingar að henda vigtinni út í hafsauga.  Þrátt fyrir þessar predikanir freistast ég sjálf alltof oft og uppsker aldrei neitt nema svekkelsi enda er talan sem kemur upp á vigtinni aldrei sú rétta. 

Fitumælingaklípur, fötin manns, spegilinn og eigin líðan eru miklu betri mælikvarði á hvort árangur hafi náðst af öllu púlinu og hollustunni heldur en vigtarskömmin. 

Gott dæmi er reynsla mín í morgun en þá asnaðist ég einmitt upp á gamla vigtarjálkinn í Hreyfingu og var alveg viss um að nú væri kellingin orðin létt sem fiður.  En neineinei, þyngdin er í sögulegu hámarki og með þá tölu í hausnum var ég orðin flóðhestur sem trampaði á brettinu. 

Þegar heim var komið var mjónupilsið (rykfallið) dregið út úr fataskápnum, og stund sannleikans runnin upp.  Fyrir mánuði síðan komst ég ekki í þetta helv... pils nema að smyrja líkamann með smurolíu, fá svo kranabíl til að hysja það yfir afturendann, en hefði samt ekki getað rennt því upp. 

En viti menn! Í morgun passaði pilsið eins og flís við rass, þrátt fyrir að kellingin sé 5 kg þyngri en þegar það var keypt og notað sem mest.  Ekkert mál að renna upp og meira að segja smá bil frá maga að streng svo inn- og útöndun var gerleg. 

Af þessu má sjá að líkamsþyngd er algjörlega afstæð og helst engan veginn í hendur við útlit okkar.  

Þyngd getur rokkað dag frá degi og jafnvel frá morgni til kvölds.  Líkamsþyngd er háð ýmsum þáttum eins og vökvasöfnun í líkamanum, hvað var borðað yfir daginn, tíðahring, hægðum, vöðvamassa o.fl.  Fyrir okkur sem lyftum lóðum og vöðvamassi kominn í stað fitu er eðlilegt að þyngjast aðeins og tala nú ekki um ef stundaðar eru þungar lyftingar.  Því meiri vöðvamassi, því meiri hitaeiningum brennum við, hvort sem er í hvíld eða átökum.  Það hefur verið sýnt fram á að með því að bæta á sig 1,5 kg af vöðvamassa aukum við brennsluna um 120 hitaeiningar á dag, sem eru 3.600 hitaeiningar á mánuði!!  

Af hverju einblínum við (konur) svona mikið á einhverja tölu?  Hvaða andsk... máli skiptir hún fyrir líf manns og hamingju?  Þyngdin er ekki brennimerkt á ennið á okkur, það mun enginn senda okkur hæðnisbréf um þyngdina, né úthrópa okkur úti á götu.   

Er ekki mikilvægara að líða vel í líkama sínum, sáttur við sjálfan sig, í góðu formi, hraustur og heilbrigður frekar en að eltast við einhverja óskaþyngd?  Lífið er einfaldlega of stutt til þess! 

30. apríl 2007

Fyrri æfing: 55 mín brennsla á skíðavél og þrekstiga.  Þrjár kviðæfingar, 3 x 12-15

Sófakartöflur gleðjist

Þessi frétt er tekin af heilsuvef BBC.

Haldiði að það verði munur í framtíðinni þegar þetta lyf verður komið í hverja sjoppu.  Líkamsræktarstöðvar munu sjálfsagt allar verða gjaldþrota með tilkomu þessa lyfs því það mun engum heilvita manni detta í hug að blása eins og búrhveli, þrammandi á hlaupabandi innan um annað sveitt og illa lyktandi fólk sem andar frá sér fuglaflensu út í loftræstikerfið. 

Í stað þess að styrkja hjarta- og æðakerfið með þrotlausum þolæfingum, og styrkja vöðva og bein með linnulausum lyftingum, verður nóg að bryðja pillu og hlamma sér svo í sófann með stútfullan nammipoka úr Hagkaup og glápa á imbann. 

Hins vegar verður blússandi bissness hjá heilbrigðisstéttinni, í að sinna öllum þeim sem hafa þróað með sér of háan blóðþrýsting, áunna sykursýki, kransæðasjúkdóma og fleiri lífsstílssjúkdóma vegna hreyfingarleysis.  Sjúkraþjálfarar munu eflaust fá sinn skerf af kökunni, því einhver þarf að sinna öllum þeim sem munu eiga við stoðkerfisvandamál að stríða.  Rýrnaðir vöðvar og lin bein sökum vannotkunar munu þá verða lífsstílssjúkdómar framtíðarinnar. 

Já það verður sko sældarlíf hjá mörgum með tilkomu þessa nýja lyfs!!! 

Killer brennsla

Fyrst að ég var að blaðra um lotuþjálfun hér um daginn er ekki úr vegi að koma með hugmyndir að nokkrum killer brennslulögum fyrir lagasvampinn (iPod-inn):

Paradise by the Dashboard light (Meatloaf)- Átta mínútur af brjálaðri keyrslu sem fer alveg í botn í lok lagsins

Holding out for a hero (Bonnie Tyler)- "....and he's gotta be larger than life"

Poison (Alice Cooper)- Eðal 80's rokk 

Livin' on a prayer; You give love a bad name; Keep the faith (Bon Jovi)- Þessi þrjú lög með 80's hjartaknúsaranum fá mann til að taka vel á því

Betri tíð; Sigurjón Digri; Taktu til við að tvista (Stuðmenn)- Mann langar helst til að taka smá mjaðmasveiflu úti á gólfi, tvista tvista tvista jejejejeje 

Killing in the name of (Rage against the machine)- Maður verður illa aggressífur með þetta í eyrunum, en ég brenni best í þeim ham

Paradise City; Welcome to the jungle (Guns n' Roses)- Axl Rose á´tónleikum á pungbindi með tóbaksklútinn um hausinn.... need I say more?? 

Footloose (Kenny Loggins)- "Everybody cut everybody cut, everybody cut, everybody cut"

Du hast (Rammstein)- Þýskt gæðarokk klikkar aldrei

 

Endilega komið með hugmyndir að fleiri góðum brennslulögum í kommentakerfið.

 Gleðilegan föstudag

Þau ættu að skammast sín!!

Mikið er ég fegin að tilheyra ekki lengur Þjóðkirkjunni sem stjórnað er af þröngsýnum afturhaldsseggjum, sem neita að horfast í augu við veruleikann og ættu að skammast sín fyrir yfirlýsingar sínar um "eingöngu hjónaband manns og konu" kjaftæðið úr Biblíunni.  Þetta er algjörlega aftan úr grárri forneskju og engan veginn í takt við þau nútíma viðhorf sem viðgangast manna á meðal í samfélaginu. 

Samkynhneigðir eru viðurkenndur þjóðfélagshópur í íslensku samfélagi, og megum við vera stolt af því að réttindabarátta þeirra hérlendis hefur skilað miklu. 

En betur má ef duga skal, og þessir forpokuðu hempukallar á Húsavík ætla greinilega að standa í vegi fyrir því.   

Tillaga um hjónavígslu samkynhneigðra felld